ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΒΡΑΙΑ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΩΓΛΕΝΤΗΔΩΝ: ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΝΤΡΕΑ ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ ΚΑΙ ΧΘΕΣ ΕΔΩΣΕ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»!..
Η δεδηλωμένη Λεσβία Γκίλμπερτ, χθές Παρασκευή, έδωσε μία βαρυσήμαντη συνέντευξη στην "Εφημερίδα των Συντακτών" (σ.σ.: πού αλλού θα την έδινε;) όπου αποκαλύπτει τα παρασκήνια της Πουστο-Παρελάσεως που ξεκινά στις 7 απόψε από την Πλατεία Κλαυθμώνος, ακριβώς την ώρα που ξεκινάει το παιχνίδι της Εθνικής μας με τους κοκάκηδες της Κολομβίας! Τόση αγάπη έχουν για την Ελλάδα οι κίναιδοι και οι λεσβίες: Προγραμμάτισαν την φετεινή τους Παρέλαση την ώρα που όλοι οι Έλληνες θα είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους για να δούν τον αγώνα!..
Διαβάστε την συνέντευξη της Εβραίας Λεσβίας Αντρέα Γκίλμπερτ στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και κάντε νέο συκώτι από τα γέλια..
• Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα μέσα στα δέκα χρόνια που διοργανώνεται το «Athens Pride»;
Ηταν αλλιώς το ακτιβιστικό κίνημα πριν από δέκα χρόνια. Οι οργανώσεις ήταν πολύ λιγότερες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν δομημένες γύρω από προσωπικότητες ακτιβιστών και δεν συνεννοούνταν μεταξύ τους. Ισως αυτός ήταν ένας βασικός λόγος που καθυστερήσαμε στην Ελλάδα να έχουμε παρέλαση υπερηφάνειας. Υπήρχαν και πριν απόπειρες να γίνει πράιντ. Αλλά εκείνες οι εκδηλώσεις γίνονταν βράδυ και όχι στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Αυτό που καταφέραμε πριν από δέκα χρόνια, με μεγάλες δυσκολίες στην αρχή, ήταν να γίνει μια μεγάλη παρέλαση στο κέντρο της πόλης. Δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα να συγκεντρώσουμε κόσμο στη συναυλία στην Κλαυθμώνος το βράδυ. Δεν υποτιμώ καθόλου τη συναυλία, είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουν γνωστά ονόματα καλλιτεχνών, βοηθάει πολύ. Αλλά το σημαντικό, αυτό που μετράει, είναι η παρέλαση. Εκεί βρίσκεται το πολιτικό μήνυμα, εκεί κερδίζουμε την ορατότητα, στην πορεία, στο δρόμο, στη διαμαρτυρία μπροστά στη Βουλή.
• Σήμερα έχετε κερδίσει το στοίχημα;
Συμμετέχουν χιλιάδες πια στην πορεία, αλλά νομίζω ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Σε άλλες πόλεις, κατεβαίνουν στην παρέλαση εκατομμύρια. Γίνεται να έχει η Αθήνα, μια πόλη πέντε εκατομμυρίων, μόνο δέκα–δεκαπέντε χιλιάδες στο πράιντ; Είναι πολλοί και πολλές που δεν έχουν έρθει ακόμα στο πράιντ και δεν έχουν νιώσει τη μοναδική του ενέργεια ή φοβούνται τι θα πει ο κόσμος. Νομίζω ότι ευθύνεται και ο τρόπος που καλύπτουν την εκδήλωση τα ΜΜΕ. Θα έπρεπε κανονικά να είναι πρώτη είδηση το πράιντ, όπως σε άλλες χώρες. Το θεωρούν μικρό πράγμα να γίνεται στο κέντρο μιας πόλης συνηθισμένης στην αδράνεια και την ασχήμια μια τόσο χαρούμενη και χρωματιστή εκδήλωση, μια εκδήλωση που συνδυάζει τη γιορτή με την πολιτική διεκδίκηση; Πρόκειται για το μεγαλύτερο γεγονός της πόλης εκείνη την ημέρα, είναι απαράδεκτο να υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούν την ύπαρξή του.
• Η αφίσα του «Athens Pride» ακολουθεί τη λογική της χαριτωμένης πρόκλησης. Είχατε αντιδράσεις;
Φέτος είχαμε πολλές σχισμένες αφίσες. Γινόταν αφισοκόλληση το πρωί και το μεσημέρι τις είχαν σχίσει ή τις είχαν καλύψει με μαύρο σπρέι. Αλλά από τον κόσμο που στηρίζει το πράιντ δεν είχαμε αρνητικές αντιδράσεις. Νομίζω ότι αρέσει πάρα πολύ η αφίσα. Οι γραφίστες με τους οποίους συνεργαζόμαστε έκαναν εξαιρετική δουλειά, έβαλαν την καρδιά τους. Γενικώς αρέσουν οι αφίσες μας. Μας τις ζητάνε από οργανώσεις του εξωτερικού, μας λένε πως έχουμε τις πιο «sophisticated», τις πιο «intellectual» αφίσες. Τις πιο πνευματώδεις. Σε άλλες χώρες, οι αφίσες των πράιντ είναι κάπως ουδέτερες ή σαχλές – μπαλόνια, κουκλάκια, ουράνια τόξα. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να προωθούμε ένα σοβαρό πολιτικό μήνυμα, ένα μήνυμα που έχει κάτι να πει, που προκαλεί συζητήσεις, που κάνει τον κόσμο να σκέφτεται. Αυτό σημαίνει ακτιβισμός.
• Πώς καταλήξατε στο φετινό κεντρικό σύνθημα «οικογενειακή υπόθεση»;
Μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για το σύμφωνο συμβίωσης, έγινε μεγάλη συζήτηση στην κοινωνία για την κατάργηση των διακρίσεων στο οικογενειακό δίκαιο. Το θέμα είναι πια γνωστό στον κόσμο, το συζητά. Ηταν αυτονόητο πως θα αποτελούσε φέτος το κεντρικό μας σύνθημα. Δεν λέμε πως είμαστε το ίδιο με τους στρέιτ, ούτε και το θέλουμε. Δεν θέλουμε το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας, τα πατριαρχικά πρότυπα. Δεν έχουμε χρησιμοποιήσει ποτέ συνθήματα του τύπου «είμαστε όπως εσείς», «η αγάπη είναι ίδια για όλους». Θέλουμε όμως ίδια δικαιώματα. Ζητάμε να μπορεί να παντρευτεί όποιος και όποια από μας θέλει, να κάνει σύμφωνο συμβίωσης, να μεγαλώνει παιδιά. Ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Εχουμε εξίσου δικαίωμα στην ευτυχία. Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, δικαίωμα στην ασφάλεια και την προστασία από τον νόμο.
stoxos.gr/2014/06/blog-post_9955.html
