Είναι τραγικό να παραδεχτούμε ότι αφήνουμε το Αιγαίο να χαθεί, ότι το εγκαταλείπουμε και πως ανεχόμαστε την πλήρη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος χωρίς αντιδράσεις.Ωστόσο, αυτό συμβαίνει και οφείλουμε να το αποτρέψουμε...
Ίσως, αν γνωρίζαμε τα πραγματικά γεγονότα έτσι όπως τα σχεδιάζουν κάποιοι πολιτικοί «αφιερωμένοι» σε ξένα συστήματα, να αντιδρούσαμε και διαφορετικά σαν λαός... Δυστυχώς, αυτά ποτέ δεν γίνονται φανερά κι επίσημα, παρά μόνο με την υλοποίησή τους. Τότε, βέβαια, είναι αργά και όταν κάποτε μάθουμε τι έχει συμβεί, τι μας έχουν «αρπάξει» και πώς δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα...
Το Newsbomb.gr παρουσιάζει το πόσο μεθοδικά και διαδοχικά γίνονται όλες οι κινήσεις για τον αφελληνισμό του Αιγαίου.
Πόσο μοιραίες εμφανίζονται οι κινήσεις της σημερινής ηγεσίας της χώρας και των κρίσιμων υπουργείων, που πολύ απλά ακολουθούν πιστά την τακτική προηγούμενων ηγεσιών. Πόσο προσπαθούν να φιμώσουν τους ένστολους που έχουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, αν και γνωρίζουν καλά τα σχέδια του αφελληνισμού γιατί πολύ απλά τα βιώνουν, τα φωνάζουν, τα γράφουν, αλλά είναι τόσο ισχυρό το σύστημα που στο τέλος οι περισσότεροι παραιτούνται.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε μετά από το ξεσκέπασμα του Newsbomb των χειρισμών κυβερνητικών στελεχών για τα Eθνικά θέματα. Έρευνες και στοιχεία από στρατιωτικούς, ναυάρχους και γνώστες του τι συμβαίνει στο Αιγαίο φτάνουν συνεχώς στα χέρια μας. Στοιχεία που θα σας γνωστοποιούμε με αφορμή την έρευνα που κάνουμε για τις ακριτικές μας περιοχές και κυρίως αυτές που οι Τούρκοι διεκδικούν δίνοντάς την υπόσχεση ότι δεν θα μείνει τίποτα στο «συρτάρι».
Πριν από λίγες μέρες, δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (C 400/4/13-11-2014) η προκήρυξη της ελληνικής κυβέρνησης για το δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων 20 οικοπέδων στο Ιόνιο Πέλαγος και νοτίως της Κρήτης. Οκτώ στο δυτικό Ιόνιο (δυτικά των Επτανήσων), δύο στον Κυπαρισσιακό κόλπο, ένα στο Μεσσηνιακό και Λακωνικό και εννέα νοτίως της Κρήτης.
Πριν, μάλιστα, από ένα μήνα είχε προηγηθεί η Κύρωση της Σύμβασης Μίσθωσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και εταιρειών για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή ΚΑΤΑΚΟΛΟ Ν.4298/2014 (ΦΕΚ 220 Α/3-10-2014) και η Κύρωση της Σύμβασης Μίσθωσης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και εταιρειών για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή Πατραϊκός κόλπος (δυτικά) Ν.4299/2014 (ΦΕΚ 221 Α/3-10-2014).
Όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει μια στροφή για τις έρευνες των υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα, σύμφωνα μάλιστα με τα όσα έγραψε στην έρευνά του, ο υποναύαρχος του Λιμενικού Σώματος, Νικόλαος Παπανικολόπουλος. Στην έρευνα αυτή αναφέρει τα μελανά σημεία των συμφωνιών για τη ξενόδουλη οικονομική και εξωτερική πολιτική που επιβάλλεται στην πατρίδα μας, με εντολές της Δύσης.
Μήπως άραγε, αυτή η ίδια πολιτική είναι που μας κάνει να «γυρίζουμε πλάτη» στο Αιγαίο μας και να ατενίζουμε μόνο δυτικά, στο Ιόνιο;
Μια μάτια στα εδώ και χρόνια τεκταινόμενα ίσως μας δώσει την απάντηση.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1969, το Ελληνικό Δημόσιο και η Αμερικανική εταιρεία Oceanic Exploration Company, μετά από πολύμηνες προκαταρκτικές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις και με βάση τις διατάξεις του άρθρου 5 του τότε ισχύοντος νόμου 3948/1959 «Περί αναζητήσεως, ερεύνης και εκμεταλλεύσεως υδρογονανθράκων», υπέγραψαν Σύμβαση για την παραχώρηση των σχετικών δικαιωμάτων στο Θρακικό Πέλαγος.
Η Σύμβαση επικυρώθηκε με το Ν.Δ 462/1969 (ΦΕΚ 67Α/21-3-1970) και περιελάμβανε όλο το Θρακικό πέλαγος με τη Θάσο, τη Σαμοθράκη και τη Ζουράφα.
Οι περιοχές αποτυπώθηκαν, ως αναπόσπαστο μέρος της Σύμβασης, στο ναυτικό χάρτη αριθ.1086 του Βρετανικού Ναυαρχείου.
Οι περιοχές αποτυπώθηκαν, ως αναπόσπαστο μέρος της Σύμβασης, στο ναυτικό χάρτη αριθ.1086 του Βρετανικού Ναυαρχείου.
Το καλοκαίρι του 1975, ακριβώς ένα χρόνο μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και συνάμα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ακυρώνεται η Σύμβαση του 1969 και συνομολογείται νέα (14-6-1975) η οποία δεν αναφέρεται πλέον στο Θρακικό αλλά, … «εις συγκεκριμένην θαλάσσιαν περιοχήν του Θρακικού, Δυτικώς της νήσου Θάσου γνωστήν ως ‘’Ανακάλυψις ΠΡΙΝΟΣ’’» …
Η νέα Σύμβαση επικυρώθηκε με το Νόμο 98/1975 (ΦΕΚ 161Α/1-8-1975).
Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από την εφημερίδα της Κυβερνήσεως συνέχεια του προοιμίου αυτής της Σύμβασης.
«… ΔΟΘΕΝΤΟΣ ότι το Ελληνικόν Δημόσιον θεωρεί ότι η ανακάλυψις πετρελαίου εν Ελλάδι ενέχει μεγάλην σπουδαιότητα και σημασία δια την οικονομικήν και κοινωνικήν ανάπτυξιν της χώρας και ΔΟΘΕΝΤΟΣ ότι το Ελληνικόν Δημόσιον εν όψει της αποκαταστάσεως της δημοκρατικής νομιμότητος εις την χώραν … συνεφώνησαν, όπως συνομολογήσουν νέαν Σύμβασιν εις αντικατάστασιν της Συμβάσεως Παραχωρήσεως».
Το 1977 υπογράφεται το «Πρωτόκολλο της Βέρνης» μεταξύ Καραμανλή και Ντεμιρέλ, που προβλέπει αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πέρα από τα έξι μίλια των χωρικών τους υδάτων.
Το 1991, πριν από την επίσκεψη του Μπους σε Αθήνα και Άγκυρα, ο αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος, Ιλφάν Τινάζ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος.
Τη διετία 1994-1995, με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Μανώλη Μπεντενιώτη, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την επιδότηση και την ενθάρρυνση του εποικισμού ακατοίκητων νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο.
Το πρόγραμμα προέβλεπε μικρές παρεμβάσεις (ένα εκκλησάκι, έναν ιστό σημαίας, μια δεξαμενή υδάτων και ένα μικρό λιμανάκι), με ταυτόχρονη στήριξη της χλωρίδας και της πανίδας. Το πρόγραμμα διεκόπη αιφνιδιαστικά και οριστικά από τη νέα Κυβέρνηση (Ιανουάριος 1996). Αυτό ίσως ήταν κι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Αμέσως μετά ακολούθησαν τα Ίμια αλλά και ο λάθος χειρισμός των κυβερνήσεων για νησιά, όπως η Στρογγύλη που δεν αφήνουν να φανούν τα ελληνικά εθνικά εμβλήματα πάνω της. Ακριβώς γιατί το πρόγραμμα Μπετενιώτη κατακρεουργήθηκε. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να βάλουν πόδι στις Eλληνικές βραχονησίδες.
Το 1996, οι Τούρκοι, αρχίζοντας από τις πέραν πάσης αμφισβητήσεως Ελληνικές βραχονησίδες Ίμια, δημιουργούν τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών», γκριζάροντας το μισό Αιγαίο.
Την ίδια χρονιά εκδίδεται για τις ανάγκες της Δημόσιας εκπαίδευσης το βιβλίο τουρκικής Ιστορίας «Τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο – Ege Denizinde Turk Haklari» του Μεχμέτ Σακά. Στη σελίδα 19 γράφει: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό Eλληνική κατοχή».
Το 1997 υπογράφεται η «Συμφωνία της Μαδρίτης», μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ. Ένα κείμενο όπου για πρώτη φορά γίνεται αναφορά σε ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Το 1999 στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον (Απρίλιος 1999) με την επικύρωση της νέας δομής του ΝΑΤΟ καταργούνται τα εθνικά όρια ευθύνης των κρατών – μελών και καθιερώνεται ο ενιαίος αμυντικός χώρος στα όρια της συμμαχίας.
Προφανώς, στα πλαίσια αυτά με το Π.Δ 242/1999 – άρθρο 1- (ΦΕΚ 201 Α/30-9-1999) η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων περνά από το Πολεμικό Ναυτικό στο Λιμενικό Σώμα.
Το 2001 κυκλοφορεί το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος – Strategic Derinlik» του Αχμέτ Νταβούτογλου με πλήρη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο.
Το 2004, από τους καθηγητές Sertac Baseren και Ali Kouroumahmout του Πανεπιστήμιου της Άγκυρας (έδρα Διεθνών Σχέσεων) εκπονείται μελέτη με τίτλο «Οι γκρίζες περιοχές στο Αιγαίο, τα ξεχασμένα τουρκικά νησιά».
Το 2010, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας – Ε.Ε, Εγκεµέν Μπαγίς, σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 17-10-2010, ΤΑ ΝΕΑ 18-11-2010 και ΣΗΜΕΡΙΝΗ 12-12-2010) προτείνει ανοιχτά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Το 2011, στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» (αριθ. φύλλου 11187/20-8-2011 σελ.19) δημοσιεύεται άρθρο του δικηγόρου Νάσου Θεοδωρίδη με τίτλο «Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ως η μόνη θετική προοπτική για την Ειρήνη».
Μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Με μια ματιά στο χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι μια μονόπλευρη και ολοκληρωτική ηγεμονία, δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Αυτό είναι δεδομένο, λογικό και αναπόφευκτο. Το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική λίμνη, αλλά μια Διεθνής θάλασσα που απλώς τυχαίνει να περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών, χωρίς αυτό να δίνει κάποιο ιδιαίτερο προνόμιο στην ελληνική πλευρά να κυριαρχεί εξ ορισμού».
Το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, διαπράττονται στο Αιγαίο 401 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών μας Υδάτων από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και την Τουρκική Ακτοφυλακή, έναντι 90 παραβιάσεων το 2009.
Επί σειρά ετών, το κράτος διέθετε εκατομμύρια ευρώ για την «επιδότηση» υπερήλικων πλοίων που εξυπηρετούσαν «άγονες γραμμές», ενώ θα μπορούσε να διέθετε το ίδιο ή και μικρότερο ποσό για την «επιδότηση» ναυπήγησης νέων και σύγχρονων ακτοπλοϊκών πλοίων.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και επελθούσης της οικονομικής κρίσης, τα ακτοπλοϊκά πλοία μειώθηκαν και το ακτοπλοϊκό συγκοινωνιακό δίκτυο συρρικνώθηκε.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του ΒΑ Αιγαίου στο οποίο δραστηριοποιούντο τέσσερις εταιρείες (ΔΑΝΕ, ΝΕΛ, ΣΑΟΣ, G.A. FERRIES) με περισσότερα από 25 πλοία και σήμερα από όλα αυτά έχει μείνει εν ενεργεία μόνο ένα, της ΣΑΟΣ.
Σήμερα ο ταξιδιώτης από την Περιφέρεια ΑΜΘ πηγαίνει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου πιο εύκολα μέσω Τουρκίας παρά μέσω Αιγαίου.
Έτσι, σιγά-σιγά και μεθοδικά, συνεχίζεται και στην κρίσιμη περίοδο (2009-2014) της πολιτικοοικονομικής κρίσης και των Μνημονίων, η στροφή της πατρίδας μας στα Δυτικά.
Συνεχίζουμε να εγκαταλείπουμε ποικιλοτρόπως το Αιγαίο μας, στρεφόμενοι στα νερά του Ιονίου.
Όλοι καταλαβαίνουμε πια γιατί συμβαίνει αυτό.
