Ο 91χρονος Ολλανδός Henk Zanoli που μαζί με τη μητέρα του βοήθησε να σωθεί ένα εβραιόπουλο από την απέλαση σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο –και ενώ η οικογένεια ήταν στοχοποιημένη για την αντιστασιακή της δράση- και είχε τιμηθεί από το κράτος του Ισραήλ με το μετάλλιο της τιμής των «Δικαίων Μεταξύ των Εθνών», επέστρεψε το μετάλλιο και το πιστοποιητικό του μετά το θάνατο έξι συγγενών του από ισραηλινό βομβαρδισμό στη Λωρίδα της Γάζας τον περασμένο μήνα. Ακολουθούν αποσπάσματα από το εισαγωγικό σημείωμα της Αμίρα Χας στην ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ» και ολόκληρη η συγκλονιστική επιστολή του Henk Zanoli.
Απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα της Αμίρα Χας στη «Χααρέτζ»:
«Το 2011, το Μουσείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem απέδωσε στον Henk Zanoli και στην αποθανούσα μητέρα του Johana Zanoli-Smit την τιμή των «Δικαίων Μεταξύ των Εθνών», επειδή έσωσαν τη ζωή ενός Εβραίου παιδιού, του Elhanan Pinto, κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής στην Ολλανδία. Ο Pinto, γεννηθείς το 1932, έμεινε κρυμμένος από την οικογένεια Zanoli από την άνοιξη του 1943 μέχρι την απελευθέρωση της Ολλανδίας το 1945. Οι γονείς του έχασαν τη ζωή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν η οικογένεια Zanoli έδωσε καταφύγιο στον 11χρονο, βρισκόταν ήδη κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των Ναζί επειδή μέλη της συμμετείχαν στην αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής. Ο πατέρας του Zanoli στάλθηκε στο Νταχάου το 1941 λόγω της αντίστασής του στην κατοχή και πέθανε στο Μάουτχαουζεν τον Φεβρουάριο του 1945. Ο κουνιάδος του Henk Zanoli εκτελέστηκε λόγω της συμμετοχής του στην Ολλανδική Αντίσταση και ένα από τα αδέλφια του ήταν αρραβωνιασμένο με μια Εβραία κοπέλα, η οποία επίσης δολοφονήθηκε από τους Ναζί.
Η ανιψιά του Zanoli, Angelique Eijpe, είναι Ολλανδή διπλωμάτης που αυτή τη στιγμή υπηρετεί ως αναπληρώτρια επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής της χώρας της στο Ομάν. Ο σύζυγός της, ο οικονομολόγος Isma’il Ziadah, γεννήθηκε στον προσφυγικό καταυλισμό αλ-Μπουρέιτζ στην κεντρική Γάζα. Το ζευγάρι έχει τρία παιδιά. Οι γονείς του Ziadah γεννήθηκαν στη Φαλούτζα, στην περιοχή που τώρα βρίσκεται η πόλη Kiryat Gat. Ο πατέρας του πέθανε το 1987. Την Κυριακή 20 Ιουλίου, ένα ισραηλινό μαχητικό αεροσκάφος βομβάρδισε το σπίτι της οικογένειας Ziadah στο αλ-Μπουρέιτζ. Σκοτώθηκαν, η μητέρα της οικογένειας Muftiyah 70 ετών, τρεις από τους γιους της, ο Jamil, ο Omar και ο Youssef, η σύζυγος του Jamil, Bayan, και ο 12χρονος γιος τους Shaaban. Τα άλλα πέντε παιδιά, τέσσερις κόρες κι ένας γιος, του ζεύγους Jamil-Bayan έμειναν ορφανά από μητέρα και πατέρα. Ορφανά από πατέρα έμειναν τα δύο αγόρια του Omar και οι τρεις γιοι και η μία κόρη του Youssef. Στο βομβαρδισμό πέθανε και ο Mohammed Maqadmeh, που έτυχε να επισκεφτεί την οικογένεια εκείνη τη μέρα. Ο Zanoli έμαθε για το θάνατο της οικογένειας της ανιψιάς του από την ίδια. Αποφάσισε να επιστρέψει το μετάλλιο και το πιστοποιητικό. Λόγω της ηλικίας και της κατάστασης της υγείας του δεν το έπραξε ο ίδιος αλλά τα έστειλε με αγγελιοφόρο στην ισραηλινή πρεσβεία στη Χάγη, στο ίδιο μέρος όπου του αποδόθηκαν αυτές οι τιμές σε επίσημη τελετή πριν από τρία χρόνια.
Η επιστολή του Henk Zanoli:
«Με μεγάλη μου λύπη επιστρέφω με την παρούσα επιστολή το μετάλλιο που έλαβα ως δείγμα τιμής και εκτίμησης από το Κράτος του Ισραήλ για τις προσπάθειες και τους κινδύνους που αντιμετωπίσαμε εγώ και η μητέρα μου και η οικογένειά της σώζοντας τη ζωή ενός Εβραίου αγοριού κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ολλανδία. Η μητέρα μου και η πυρηνική της οικογένεια έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους πολεμώντας ενάντια στη γερμανική κατοχή. Η μητέρα μου έχασε τον άντρα της, ο οποίος απελάθηκε στο Νταχάου ήδη από το 1941 λόγω της δημόσιας και ειλικρινούς εναντίωσής του στη γερμανική κατοχή. Έχασε τελικά τη ζωή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μάουτχαουζεν. Η αδελφή μου έχασε το σύζυγό της, ο οποίος εκτελέστηκε στους αμμόλοφους της Χάγης για τη συμμετοχή του στην αντίσταση. Επιπλέον, ο αδελφός μου έχασε την Εβραία αρραβωνιαστικιά του, η οποία απελάθηκε και δεν επέστρεψε ποτέ.
Η ακλόνητη και ηρωική μητέρα μου ωστόσο συνέχισε τον αγώνα, μεταξύ άλλων, φιλοξενώντας ένα 11χρονο Εβραίο αγόρι στο σπίτι της, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τη δική της ζωή, όσο και εκείνη των παιδιών της. Το παιδί επέζησε του πολέμου υπό τη σκέπη της μητέρας μου και τελικά μετακόμισε στο Ισραήλ. Με ένα τέτοιο παρελθόν, είναι εξαιρετικά σοκαριστικό και τραγικό ότι σήμερα, τέσσερις γενιές μετά, η οικογένειά μας έρχεται και πάλι αντιμέτωπη με τη δολοφονία συγγενών μας στη Γάζα. Δολοφονία που διαπράχθηκε από το Κράτος του Ισραήλ. Τα δις δισέγγονα της μητέρας μου έχασαν τη γιαγιά τους, τρεις θείους, μία θεία και έναν εξάδελφο από τα χέρια του ισραηλινού στρατού. Το οικογενειακό τους διαμέρισμα στον προσφυγικό καταυλισμό Μπουρέιτζ στη Γάζα βομβαρδίστηκε στις 20 Ιουλίου από ένα ισραηλινό F16, μετατρέποντας το τετραώροφο κτίριο σε συντρίμμια αφήνοντας νεκρά στο εσωτερικό του όλα τα μέλη της οικογένειας.
Καταλαβαίνω ότι με τον επαγγελματικό σας ρόλο, στον οποίο και σας απευθύνομαι εδώ, ενδέχεται να μην μπορείτε να εκφράσετε κατανόηση για την απόφασή μου. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος ότι τόσο σε προσωπικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο, κατανοείτε βαθιά το γεγονός ότι για μένα το να κρατήσω το μετάλλιο τιμής που μου χορήγησε το Κράτος του Ισραήλ, υπό αυτές τις συνθήκες, θα συνιστά προσβολή τόσο στη μνήμη της θαρραλέας μητέρας μου που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή της και τη ζωή των παιδιών της πολεμώντας ενάντια στην καταπίεση και υπέρ της διατήρησης της ανθρώπινης ζωής, όσο και στα μέλη της οικογένειάς μου, τέσσερις γενιές μετά, που έχασαν έξι συγγενείς τους στη Γάζα από τα χέρια του Κράτους του Ισραήλ. Σε μια γενικότερη σημείωση το ακόλουθο. Μετά τη φρίκη του ολοκαυτώματος, η οικογένειά μου υποστήριξε σθεναρά τον Εβραϊκό λαό και αναφορικά με την προσδοκία του να οικοδομήσει μία εθνική πατρίδα. Στο πέρασμα πάνω από έξι δεκαετιών ωστόσο, συνειδητοποίησα σταδιακά ότι το Σιωνιστικό σχέδιο είχε από την έναρξή του ένα ρατσιστικό στοιχείο στην προσδοκία του να οικοδομήσει ένα κράτος αποκλειστικά για Εβραίους. Ως συνέπεια αυτού, διαπράχθηκε εθνοκάθαρση κατά τη διάρκεια της εγκαθίδρυσης του κράτους σας και το κράτος σας εξακολουθεί να καταπιέζει τον παλαιστινιακό λαό στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα που ζει υπό ισραηλινή κατοχή από το 1967.
Οι ενέργειες του κράτους σας στη Γάζα αυτές τις μέρες έχουν ήδη οδηγήσει σε σοβαρές κατηγορίες για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Ως απόμαχος δικηγόρος, δεν θα με εξέπληττε αν αυτές οι κατηγορίες οδηγούσαν σε πιθανές καταδίκες, αν μπορέσει να βρει το δρόμο της η αληθινή και μη πολιτικοποιημένη δικαιοσύνη. Αυτό που συνέβη στους συγγενείς μας στη Γάζα αναμφίβολα θα τεθεί επίσης στο τραπέζι αν έρθει αυτή η στιγμή. Ο μόνος τρόπος εξόδου του Εβραϊκού λαού από αυτό το τέλμα είναι να παράσχουν σε όλους όσοι ζουν υπό τον έλεγχο του Κράτους του Ισραήλ τα ίδια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα και ευκαιρίες. Αν και αυτό θα οδηγήσει σε ένα κράτος όχι πλέον αποκλειστικά εβραϊκό, θα είναι ένα κράτος με ένα επίπεδο δικαιοσύνης στη βάση της οποίας θα μπορούσα να αποδεχτώ τον τίτλο των «Δικαίων μεταξύ των Εθνών» [‘Righteous among the Nations’], τον οποίο αποδώσατε στη μητέρα μου και σ’ εμένα μαζί με το μετάλλιο.
Σήμερα είμαι ένας άντρας 91 ετών, ο οποίος δεν περιμένει ριζικές αλλαγές αναφορικά με τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα μέσα στην υπόλοιπη, πιθανότατα, σύντομη ζωή μου. Αν το κράτος σας ήταν πρόθυμο και ικανό να μετασχηματιστεί στο πλαίσιο που αναφέρθηκε παραπάνω και εξακολουθεί τότε που θα συμβεί αυτό να υπάρχει η πρόθεση να αποδώσετε ένα φόρο τιμής στην οικογένειά μου για τις ενέργειες της μητέρας μου κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τότε μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μ’ εμένα ή με τους απογόνους μου».
Πηγή:koutipandoras.gr/
intifadagr.wordpress.com
intifadagr.wordpress.com
