Αποτείχιση: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ οι Αγιορείται άνοιξαν το στόμα τους. Παρολίγον να ξεχάσουμε οτι υπάρχουν....
Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον ΟικουμενικόΠατριάρχη κ. Βαρθολομαίο έστειλε η Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους, μετά από όσα διαδραματίσθηκαν κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη στα Ιεροσόλυμα και το Κοινό Ανακοινωθέν με τον Πάπα, καθώς και για την παρουσία του στη Ρώμη και την συμπροσευχή του με τον Πάπα και τους ηγέτες των Εβραίων και των Παλαιστινίων (Μουσουλμάνων).
Στην επιστολή τους οι Αντιπρόσωποι των Ιερών Μονών εκφράζουν την αντίδραση των Αγιορειτών για τις παραπάνω ενέργειες και κάνουν έκκληση προς τον Πατριάρχη για τη διαφύλαξη της εκκλησιαστικής ενότητας στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Μάλιστα κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα της δεκαετίας του '60, όταν οι Αγιορείτες διέκοψαν το «μνημόσυνο» του Πατριάρχη Αθηναγόρα, μετά τα «ανοίγματά» του προς τους παπικούς.
Αναμένεται με ενδιαφέρον η απάντηση του Πατριάρχη και η θέση του απέναντι στον Οικουμενισμό.
Σχόλια (Δημοσιεύτηκαν στα “Θρησκευτικά”):
Ανώνυμος είπε...Μήπως οι σεβαστοί πατέρες θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά το ενδεχόμενο της διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχη Βαρθολομαίου;
Μήπως πρέπει να μιμηθούν τους προκατόχους τους;
(Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση ως και το παρακατω σχολιο το οποιο εστάλη και στην Αποτείχιση)
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ
κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ:
Αναδιφώντας, κατ αυτάς, το πολύτιμο ηλεκτρονικό αρχείο της αγωνιστικής εκκλησιαστικής εφημερίδος ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ και συγκεκριμένα τα φύλλα των ετών 1963-1964 που διατίθενται πλέον προς ανάγνωση σε κάθε ενδιαφερόμενο υπό μορφήν pdf, κατέστην γνώστης, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας, των ατρύτων αγώνων που κατέβαλε εναντίον της αθηναγορείου προδοσίας η αγωνιζομένη Ορθοδοξία του καιρού εκείνου με επικεφαλής το μοναχικό κόσμο.
Κορυφαίο ρόλο στη θεοφιλή αυτή μάχη έπαιξε το Αγιώνυμο Όρος, το παλλάδιο αυτό της Ορθοδοξίας.
Στα ολέθρια ίχνη του προκατόχου του, μακαριστού Αθηναγόρα, πορεύεται, δυστυχέστατα για την ιερή υπόθεση της προασπίσεως του δεινώς βαλλομένου Ορθοδόξου Δόγματος, και ο σημερινός πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαίος κατασκανδαλίζοντας τους αγωνιώντες και ορθοφρονούντες πιστούς, πυροδοτώντας σφοδρές αντιδράσεις και δημιουργώντας σε πολλούς εκ των πιστών, κληρικών και λαϊκών, κρίση συνειδήσεως αναφορικά με τη συνέχιση της μνημονεύσεώς του και της, εν γένει, εκκλησιαστικής κοινωνίας μαζί του.
Το γεγονός ότι, επί τη βάσει των όσων διαλαμβάνει η παρούσα ανάρτηση, οι σεβαστοί αγιορείτες μοναχοί εμνήσθησαν στην επιστολή που απηύθυναν προς τον πατριάρχη, και της διακοπής του μνημοσύνου του πυραυλοκινήτως φερομένου προς ένωση μετά των αιρετικών παπικών, μακαριστού Αθηναγόρα, αποκαλύπτει το μέγεθος της σοβαρότητας του όλου ζητήματος που δημιουργήθηκε υπαιτιότητι της ολέθριας οικουμενιστικής πολιτικής του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Το εξόχως, όμως, λυπηρό φαινόμενο,στη συγκεκριμένη περίπτωση, έγκειται στην έλλειψη ουσιαστικής αντιδράσεως, αλλά, και αντιστάσεως, απ τη μεριά ηγετικών εκκλησιαστικών παραγόντων απ το χώρο τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και των υπολοίπων Πατριαρχείων και τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών δηλονότι.
Επί των ημερών του Αθηναγόρα σημειώθηκε σφοδρή, μαζική και συντονισμένη αντίδραση απ την πλευρά της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Ιδιαιτέρως ο τότε Αρχιεπίσκοπος, μακαριστός Χρυσόστομος ο Β (Χατζησταύρου), προέβαλε σθεναρή αντίσταση στα σκοτεινά σχέδια του τότε Πατριάρχη ο οποίος ενεργούσε μονομερώς και ερήμην των λοιπών Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Εκκλησιών στην επιχείρηση ενώσεως με τους παπικούς.
Αλλά και οι λοιποί προκαθήμενοι των Πατριαρχείων και των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πλην ελαχίστων θλιβερών εξαιρέσεων, εξεδήλωσαν και διατράνωσαν την έντονη αντίθεσή τους στην ανεκδιήγητη Πατριαρχική πολιτική.
Στις ημέρες μας, όμως, δύναται κανείς να ισχυρισθεί σοβαρά ότι σημειώνεται ουσιαστική αντίδραση,σε επίπεδο ποιμένων και δη επισκόπων, πλην ολίγων επαινετέων εξαιρέσεων, απέναντι στα Πατριαρχικά παραστρατήματα;
Άλλωστε, για να είμαστε δίκαιοι, οι θεράποντες του παναιρετικού Οικουμενισμού δεν κατοικοεδρεύουν μονάχα στο Βόσπορο, αλλά και αλλαχού και ο νοών νοείτω!
Αναφορικά δε με την κατ' Ελλάδα Εκκλησία βασιλεύει η απαράδεκτη σιωπή. Τι άλλο ακόμη θα πρέπει να πράξει ο πατριάρχης προκειμένου να αντιδράσει το ιεραρχικό σώμα;
Ο υποφαινόμενος έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι η πλειοψηφία των Ιεραρχών μας είναι αντίθετη, θεωρητικά, με την Πατριαρχική πρακτική. Θεωρώ ότι οι υπέρμαχοι του οικουμενισμού αποτελούν μία μειοψηφία, και ευτυχώς, εντός της Ιεραρχίας.
Πλην όμως οι πλείστοι, οι ορθοφρονούντες, σιωπούν! Κάτι τέτοιο όμως συνεπάγεται μεγίστη πνευματική ζημία για την ιερή υπόθεση του Ορθοδόξου Δόγματος!
Και, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, το περιβόητο "φιλάδελφο" δεν καταλείπει περιθώρια ουσιαστικής αντιδράσεως και αντιστάσεώς τους απέναντι στις οικουμενιστικής και συγκρητιστικής χροιάς εκτροπές των συνεπισκόπων τους! (Όρα σκανδαλώδεις δηλώσεις μητροπολίτη Δημητριάδος για την παπική "εκκλησία", "μεταπατερική" Ακαδημία κ.ο.κ.).
Ας ελπίσουμε ότι η ευχάριστη, κατ αρχήν, εξέλιξη που σημειώθηκε με τη σύνταξη και αποστολή της επιστολής των Αγιορειτών προς τον Πατριάρχη θα αφυπνίσει επιτέλους και το καθεύδον Ιεραρχικό σώμα προκειμένου το τελευταίο, σταθμίζοντας τις τεράστιες πνευματικές του ευθύνες, να προβάλλει, επιτέλους, σθεναρή αντίσταση στα ολέθρια οικουμενιστικά σχέδια που υπηρετούν την υλοποίηση του πανθρησκειακού οράματος.
Στην επιστολή τους οι Αντιπρόσωποι των Ιερών Μονών εκφράζουν την αντίδραση των Αγιορειτών για τις παραπάνω ενέργειες και κάνουν έκκληση προς τον Πατριάρχη για τη διαφύλαξη της εκκλησιαστικής ενότητας στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Μάλιστα κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα της δεκαετίας του '60, όταν οι Αγιορείτες διέκοψαν το «μνημόσυνο» του Πατριάρχη Αθηναγόρα, μετά τα «ανοίγματά» του προς τους παπικούς.
Αναμένεται με ενδιαφέρον η απάντηση του Πατριάρχη και η θέση του απέναντι στον Οικουμενισμό.
Σχόλια (Δημοσιεύτηκαν στα “Θρησκευτικά”):
Ανώνυμος είπε...Μήπως οι σεβαστοί πατέρες θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά το ενδεχόμενο της διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχη Βαρθολομαίου;
Μήπως πρέπει να μιμηθούν τους προκατόχους τους;
(Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση ως και το παρακατω σχολιο το οποιο εστάλη και στην Αποτείχιση)
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ
κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ:
Αναδιφώντας, κατ αυτάς, το πολύτιμο ηλεκτρονικό αρχείο της αγωνιστικής εκκλησιαστικής εφημερίδος ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ και συγκεκριμένα τα φύλλα των ετών 1963-1964 που διατίθενται πλέον προς ανάγνωση σε κάθε ενδιαφερόμενο υπό μορφήν pdf, κατέστην γνώστης, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας, των ατρύτων αγώνων που κατέβαλε εναντίον της αθηναγορείου προδοσίας η αγωνιζομένη Ορθοδοξία του καιρού εκείνου με επικεφαλής το μοναχικό κόσμο.
Κορυφαίο ρόλο στη θεοφιλή αυτή μάχη έπαιξε το Αγιώνυμο Όρος, το παλλάδιο αυτό της Ορθοδοξίας.
Στα ολέθρια ίχνη του προκατόχου του, μακαριστού Αθηναγόρα, πορεύεται, δυστυχέστατα για την ιερή υπόθεση της προασπίσεως του δεινώς βαλλομένου Ορθοδόξου Δόγματος, και ο σημερινός πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαίος κατασκανδαλίζοντας τους αγωνιώντες και ορθοφρονούντες πιστούς, πυροδοτώντας σφοδρές αντιδράσεις και δημιουργώντας σε πολλούς εκ των πιστών, κληρικών και λαϊκών, κρίση συνειδήσεως αναφορικά με τη συνέχιση της μνημονεύσεώς του και της, εν γένει, εκκλησιαστικής κοινωνίας μαζί του.
Το γεγονός ότι, επί τη βάσει των όσων διαλαμβάνει η παρούσα ανάρτηση, οι σεβαστοί αγιορείτες μοναχοί εμνήσθησαν στην επιστολή που απηύθυναν προς τον πατριάρχη, και της διακοπής του μνημοσύνου του πυραυλοκινήτως φερομένου προς ένωση μετά των αιρετικών παπικών, μακαριστού Αθηναγόρα, αποκαλύπτει το μέγεθος της σοβαρότητας του όλου ζητήματος που δημιουργήθηκε υπαιτιότητι της ολέθριας οικουμενιστικής πολιτικής του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Το εξόχως, όμως, λυπηρό φαινόμενο,στη συγκεκριμένη περίπτωση, έγκειται στην έλλειψη ουσιαστικής αντιδράσεως, αλλά, και αντιστάσεως, απ τη μεριά ηγετικών εκκλησιαστικών παραγόντων απ το χώρο τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και των υπολοίπων Πατριαρχείων και τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών δηλονότι.
Επί των ημερών του Αθηναγόρα σημειώθηκε σφοδρή, μαζική και συντονισμένη αντίδραση απ την πλευρά της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Ιδιαιτέρως ο τότε Αρχιεπίσκοπος, μακαριστός Χρυσόστομος ο Β (Χατζησταύρου), προέβαλε σθεναρή αντίσταση στα σκοτεινά σχέδια του τότε Πατριάρχη ο οποίος ενεργούσε μονομερώς και ερήμην των λοιπών Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Εκκλησιών στην επιχείρηση ενώσεως με τους παπικούς.
Αλλά και οι λοιποί προκαθήμενοι των Πατριαρχείων και των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, πλην ελαχίστων θλιβερών εξαιρέσεων, εξεδήλωσαν και διατράνωσαν την έντονη αντίθεσή τους στην ανεκδιήγητη Πατριαρχική πολιτική.
Στις ημέρες μας, όμως, δύναται κανείς να ισχυρισθεί σοβαρά ότι σημειώνεται ουσιαστική αντίδραση,σε επίπεδο ποιμένων και δη επισκόπων, πλην ολίγων επαινετέων εξαιρέσεων, απέναντι στα Πατριαρχικά παραστρατήματα;
Άλλωστε, για να είμαστε δίκαιοι, οι θεράποντες του παναιρετικού Οικουμενισμού δεν κατοικοεδρεύουν μονάχα στο Βόσπορο, αλλά και αλλαχού και ο νοών νοείτω!
Αναφορικά δε με την κατ' Ελλάδα Εκκλησία βασιλεύει η απαράδεκτη σιωπή. Τι άλλο ακόμη θα πρέπει να πράξει ο πατριάρχης προκειμένου να αντιδράσει το ιεραρχικό σώμα;
Ο υποφαινόμενος έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι η πλειοψηφία των Ιεραρχών μας είναι αντίθετη, θεωρητικά, με την Πατριαρχική πρακτική. Θεωρώ ότι οι υπέρμαχοι του οικουμενισμού αποτελούν μία μειοψηφία, και ευτυχώς, εντός της Ιεραρχίας.
Πλην όμως οι πλείστοι, οι ορθοφρονούντες, σιωπούν! Κάτι τέτοιο όμως συνεπάγεται μεγίστη πνευματική ζημία για την ιερή υπόθεση του Ορθοδόξου Δόγματος!
Και, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, το περιβόητο "φιλάδελφο" δεν καταλείπει περιθώρια ουσιαστικής αντιδράσεως και αντιστάσεώς τους απέναντι στις οικουμενιστικής και συγκρητιστικής χροιάς εκτροπές των συνεπισκόπων τους! (Όρα σκανδαλώδεις δηλώσεις μητροπολίτη Δημητριάδος για την παπική "εκκλησία", "μεταπατερική" Ακαδημία κ.ο.κ.).
Ας ελπίσουμε ότι η ευχάριστη, κατ αρχήν, εξέλιξη που σημειώθηκε με τη σύνταξη και αποστολή της επιστολής των Αγιορειτών προς τον Πατριάρχη θα αφυπνίσει επιτέλους και το καθεύδον Ιεραρχικό σώμα προκειμένου το τελευταίο, σταθμίζοντας τις τεράστιες πνευματικές του ευθύνες, να προβάλλει, επιτέλους, σθεναρή αντίσταση στα ολέθρια οικουμενιστικά σχέδια που υπηρετούν την υλοποίηση του πανθρησκειακού οράματος.
Στις χαλεπές και απνευμάτιστες μέρες που διανύουμε, στην εποχή της "πολιτικής ορθότητας", της σχετικοκρατίας και του άκρατου ορθολογισμού, ο αγώνας για την προάσπιση του δεινώς βαλλομένου Ορθοδόξου Δόγματος και του Ορθοδόξου Ήθους αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα όλων μας, ποιμένων και ποιμαινομένων!
