Loukas M. Xalaris «Κι αν αλλάξουν όλοι να παραμείνετε στην παράδοση»
«Τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες»...
Βρισκόμαστε στη Θηβα το 1924 στην περιοχή του Πυρίου. Όλα κυλούν ήρεμα και καλά. Οι νοικοκυρές στολίζουν τα σπίτια τους με τα έργα των χεριών τους, οι πατεράδες αγωνίζονται για το καθημερινό αναλώνοντας τις περισσότερες ώρες τους στα χωράφια ενώ τα παιδιά ανέμελα τρέχουν από δω και από κει για να χορτάσουν το παιχνίδι τους. Ξαφνικά όμως μέσα σε αυτή την ηρεμία δύο άντρες ανεβασμένοι στα άλογά τους, γνωστοί στους περισσότερους των Θηβών, ο Κίμων ο Στεφανιώτης και ο Λουκάς ο Καλατζής, γυρίζουν αλαφιασμένοι και τρομαγμένοι φωνάζοντας, πάνω από τα άλογα που βρισκόντουσαν. «Μας ΦPAΓKEΨAN! Μας ΦPAΓKEΨAN!» Τι είχε συμβεί; Δυστυχώς είχαν πληροφορηθει πως η Ελλαδική Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιο χωρίς να γνωρίζει ο κόσμος, χωρίς να ρωτηθούν οι Αρχιερείς της Ελλάδος, εκτός από τους πέντε που το άλλαξαν.
«Μας φράγκεψαν! Μας φράγκεψαν!». Συνεχώς φώναζαν και ενημέρωναν τα γειτονικά χωριά των Θηβών.
Ναι, μα με ποιο δικαίωμα το έκαναν αυτό; Αφού αυτοί δεν ήταν κληρικοί, ήταν απλοί λαϊκοί. Από που πήραν το θάρρος αυτό; Τι γνώριζαν; Τι εντολή είχαν;
Οι δύο αυτοί άνδρες είχαν πνευματικό καθοδηγητή κάποιο επίσκοπο ο οποίος βρισκόταν σε ένα όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού, την Αίγινα. Το όνομά του ήταν Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως. Το 1918 είχαν πάει και οι δύο στο νησί να εξομολογηθούν και να πάρουν τη συμβουλή του για ένα θέμα το οποίο την εποχή εκείνη ήταν σε έξαρση. Το θέμα αυτό ήταν για την αλλαγή του ημερολογίου. Η ερώτησις των δύο ήταν κατά πόσο είναι εφικτή και επιτρεπτή η αλλαγή του ημερολογίου. Ο Άγιος Ιεράρχης όπως ήταν σοφός και πράος τούς απάντησε:
-Παιδιά μου, δεν πρέπει να γίνει η αλλαγή του ημερολογίου διότι βάσει αυτού έχουν θεσπισθεί όλες οι εορτές της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως το αιώνιο Πασχάλιο.
- Μαλιστα Δέσποτα, εάν όμως η Εκκλησία δεχθεί τη μεταρρύθμιση τι γίνεται; Τι κάνουμε εμείς;
.
- Εσείς να παραμείνετε ως έχετε, δεν θα ακολουθήσετε τούς μεταρρυθμιστές διότι το Γρηγοριανό ημερολόγιο έχει καταδικασθεί από τρεις πανορθοδόξους συνόδους επί πατριαρχίας Ιερεμίου του Τρανού 1592-1593 και Ανθίμου το 1848. Είναι αδύνατον Ορθόδοξοι Χριστιανοί να δεχθούν την αλλαγή. Εγώ δε δέχομαι ούτε ακολουθώ κανέναν έστω κι αν μείνω μόνος μου. Ναι, Δέσποτα, αλλά εάν δεν έχουμε ιερείς τι θα κάνουμε;
- Παιδιά μου θα οικονομήσει ο Κύριος μας και θα σας στείλει.
- Κι αν δεν έχουμε εκκλησία και εχουν γυρίσει όλοι με το Γρηγοριανό εκεί, πως το αντιμετωπίζουμε;
.- Γι’ αυτό προβληματίζεσθε; Δεν υπάρχει πρόβλημα, τα σπίτια σας να γίνουν Εκκλησίες.
.- Μα, πως Δέσποτα; Πως μπορεί να γίνουν αυτά;
.- Εγώ παιδιά μου απεύχομαι να γίνη η αλλαγή, αλλά εάν γίνει τότε πρέπει να αντισταθείτε. Να είστε σίγουροι πως ο Χριστός μας θα είναι μαζί σας όταν συνειδητά υπερασπισθείτε τα Ιερά και τα Όσια της Εκκλησίας μας. Εάν διαβάσετε την Ιστορία της Εκκλησίας μας θα δείτε και θα γνωρίσετε πως σε περίοδο ανταρσίας και ακαταστασίας στην Εκκλησία ότι πολλά σπίτια είχαν γίνει τόποι κοινής προσευχής»..
Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα είπε και τους έλεγε ο επίσκοπος Πενταπόλεως Νεκτάριος. Έπειτα από δύο χρόνια το 1920 ο Άγιος Ιεράρχης κοιμήθηκε.
Υ.Γ. (Ὑπό Επισκόπου Κηρύκου) Διαβάζοντας την παραπάνω ἀνάρτησι ἐνεθυμήθην κάτι σχετικόν πού ἔλεγε και ξανάλεγε μια πράγματι ἁγία ψυχή ἡ μοναχή Μαρία ἡ «κουφή» (με αὐτό το χαρακτηριστικό προσωνύμιο τήν γνωρίζαμε ὅλοι στην Ἁγία Τριάδα τῆς Κάτω Ἡλιουπόλεως) τό ὁποῖον ἤκουσε ἡ κ. Ἑλένη Λαμπριανίδου (και ἡ μητέρα της και ἄλλες γυναῖκες) και τό ὁποῖον κατέθεσεν κατά την καθιερωμένην Σύναξιν τῆς Δευτέρας στός Ἱερό Ναό ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα, (ἄν ἐνθυμοῦμαι καλῶς κατά την παραμονήν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου 2011). Ἔλεγε και ξανάλεγε με τον ἁπλοϊκό της τρόπο ἡ μοναχή Μαρία: «Δούλευα σαν οἰκιακή βοηθός σε μια οἰκογένεια συγγενική τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος πήγαινε πολύ συχνά σ’ αυτήν την οἰκογένεια και τους νουθετοῦσε. Ὁ Ἅγιος εἶπε στην ἴδια: «Θα ἀλλάξουν το ἡμερολόγιο, ἐσύ να μη το ἀκολουθήσης,να μείνης στην Ἐκκλησία. Γιατί αὐτό πού θά φέρουν με την ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, θα εἶναι μια μεγάλη αἵρεσις».
zougla.gr
