Σοβαρές πληροφορίες του ιστολογίου μας taxidixoristaftotita.blogspot.gr
ομιλούν για έρευνες στην περιοχή των Θηβών και συγκεκριμένα σε Ιστορική Μονή.
Εδώ και καιρό με τα ποιό σύγχρονα μέσα που διαθέτει η τεχνολογία γίνονται έρευνες στα θεμέλια της ιστορικής μονής.
Ραντάρ εντόπισαν την ανεκτίμητης αξίας Κιβωτό της Διαθήκης κάτω από την Ιστορική Μονή και επιθυμούν διακαώς να την βγάλουν στην επιφάνεια, μόνο που αυτό συνεπάγεται την κατεδάφιση του μοναστηριού.
Μάλιστα γιαυτό τον αμύθητο θησαυρό είναι αποφασισμένοι αυτοί που το εντόπισαν να διαθέσουν μεγάλα κεφάλαια και να ξαναβρεθεί στην Ιερουσαλήμ.
Σαν ιστολόγιο είμαστε πολύ επιφυλακτικοί μέχρι να εξακριβωθούν οι πληροφορίες μας.
Υπάρχει ο μύθος ότι η κιβωτός θα βρεθεί όταν πλησιάζει ο καιρός έλευσις του Μεσσία (Αντίχριστος για μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς).
Η εύρεση της κιβωτού συντομεύει και το χρόνο χτισίματος του Ναού του Σολομώντα (στησίματος) γιατί οι Εβραίοι δεν χτίζουν ως γνωστόν αλλά στήνουν και αυτό θα γίνει εν ριπή οφθαλμού καθώς όλα τα ιερά σκεύη είναι έτοιμα και το μόνο που λείπει από τη Σκηνή του μαρτυρίου είναι η αυθεντική κιβωτός της Διαθήκης (έχουν φτιάξει αντίγραφο της κιβωτού).
Η ιστορία της Θήβας χάνεται στα βάθη του χρόνου.
Ένας από τους τρεις μυθικούς κύκλους της τραγωδίας είναι ο «Θηβαϊκός».
Η ιστορία της Θήβας συνεχίστηκε με αν επάλληλους εποικισμούς κατά τους κλασικούς, Ελληνιστικούς, ρωμαϊκούς και χριστιανικούς χρόνους. Οι χριστιανικοί Ναοί και οι μονές, έχουν κτιστεί επί αρχαίων ερειπίων με χρήση των υλικών τους.
Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωυσή.
Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωυσή στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.
Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, συνολικά τέσσερις, από όπου περνούσαν δύο άσηπτοι και επιχρυσωμένοι ξύλινοι μοχλοί μεταφοράς. Οι μοχλοί αυτοί είχαν χρυσές διακοσμήσεις και ήταν μόνιμοι στους κρίκους της Κιβωτού.
Το σκέπασμα της Κιβωτού, το ιλαστήριο, ήταν κατασκευασμένο από καθαρό χρυσάφι, 2,5 πήχεις μήκος και 1,5 πλάτος. Επίσης πάνω από την Κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα Χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο και ενωμένα με το ιλαστήριο. Τα Χερουβείμ είχαν ανοιχτές τις φτερούγες τους προς τα πάνω, έτσι που να σκεπάζουν μ' αυτές το ιλαστήριο (Έξοδος 25,10-20. 37,1-9. 38,1-8).
Ο Κύριος φανερωνόταν στο Μωυσή εκεί πάνω από την Κιβωτό, πάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ. Από 'κει του μιλούσε κάθε φορά που ήθελε να του δώσει κάποιες εντολές για τους Ισραηλίτες (Έξοδος 25,21).
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα Χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των Χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις.
Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, το Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.
Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η Κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα . Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, μέσα στην Κιβωτό της Διαθήκης φυλάσσονταν οι δύο πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές, τις οποίες είχε παραδώσει ο Κύριος στον Μωυσή και αποτελούσαν το «Μαρτύριον», δηλαδή τη μαρτυρία (την απόδειξη) της συμφωνίας ή της διαθήκης του Θεού με τους ανθρώπους (Δευτερονόμιο 31,26).
Ακόμη μέσα της φυλάσσονταν μία χρυσή στάμνα με το «μάννα» που συλλέχθηκε κατά το ταξίδι των Ισραηλιτών στην έρημο και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά (Έξοδος 16,32-34). Αυτά πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντος αφαιρέθηκαν, καθώς αναφέρεται ότι δεν υπήρχε τίποτα μέσα στην Κιβωτό εκτός από τις δύο πέτρινες πλάκες (Α' Βασιλειών 8,9)
ομιλούν για έρευνες στην περιοχή των Θηβών και συγκεκριμένα σε Ιστορική Μονή.
Εδώ και καιρό με τα ποιό σύγχρονα μέσα που διαθέτει η τεχνολογία γίνονται έρευνες στα θεμέλια της ιστορικής μονής.
Ραντάρ εντόπισαν την ανεκτίμητης αξίας Κιβωτό της Διαθήκης κάτω από την Ιστορική Μονή και επιθυμούν διακαώς να την βγάλουν στην επιφάνεια, μόνο που αυτό συνεπάγεται την κατεδάφιση του μοναστηριού.
Μάλιστα γιαυτό τον αμύθητο θησαυρό είναι αποφασισμένοι αυτοί που το εντόπισαν να διαθέσουν μεγάλα κεφάλαια και να ξαναβρεθεί στην Ιερουσαλήμ.
Σαν ιστολόγιο είμαστε πολύ επιφυλακτικοί μέχρι να εξακριβωθούν οι πληροφορίες μας.
Υπάρχει ο μύθος ότι η κιβωτός θα βρεθεί όταν πλησιάζει ο καιρός έλευσις του Μεσσία (Αντίχριστος για μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς).
Η εύρεση της κιβωτού συντομεύει και το χρόνο χτισίματος του Ναού του Σολομώντα (στησίματος) γιατί οι Εβραίοι δεν χτίζουν ως γνωστόν αλλά στήνουν και αυτό θα γίνει εν ριπή οφθαλμού καθώς όλα τα ιερά σκεύη είναι έτοιμα και το μόνο που λείπει από τη Σκηνή του μαρτυρίου είναι η αυθεντική κιβωτός της Διαθήκης (έχουν φτιάξει αντίγραφο της κιβωτού).
Η ιστορία της Θήβας χάνεται στα βάθη του χρόνου.
Ένας από τους τρεις μυθικούς κύκλους της τραγωδίας είναι ο «Θηβαϊκός».
Η ιστορία της Θήβας συνεχίστηκε με αν επάλληλους εποικισμούς κατά τους κλασικούς, Ελληνιστικούς, ρωμαϊκούς και χριστιανικούς χρόνους. Οι χριστιανικοί Ναοί και οι μονές, έχουν κτιστεί επί αρχαίων ερειπίων με χρήση των υλικών τους.
Η Κιβωτός της Διαθήκης, η οποία ονομάζεται και "Κιβωτός του Μαρτυρίου", ήταν ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Κύριος, για δεύτερη φορά, στον Μωυσή.
Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε με εντολή του Κυρίου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωυσή στο όρος Σινά (Έξοδος 25,9-10). Φυλασσόταν αρχικά μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» κατά την περιπλάνηση στην έρημο του Σινά και αργότερα μέσα στο Ναό της Ιερουσαλήμ.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας, το οποίο δεν σαπίζει. Είχε μήκος 2,5 πήχεις, 1,5 πλάτος και 1,5 ύψος (περίπου 114 x 68 x 68 εκ.). Η κιβωτός ήταν καλυμμένη μέσα κι έξω ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσάφι και η επάνω επιφάνειά της ήταν επίσης σκεπασμένη με χρυσάφι. Γύρω της υπήρχε μια χρυσή στεφάνη, η οποία φαινόταν σαν συστρεφόμενα κύματα.
Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, συνολικά τέσσερις, από όπου περνούσαν δύο άσηπτοι και επιχρυσωμένοι ξύλινοι μοχλοί μεταφοράς. Οι μοχλοί αυτοί είχαν χρυσές διακοσμήσεις και ήταν μόνιμοι στους κρίκους της Κιβωτού.
Το σκέπασμα της Κιβωτού, το ιλαστήριο, ήταν κατασκευασμένο από καθαρό χρυσάφι, 2,5 πήχεις μήκος και 1,5 πλάτος. Επίσης πάνω από την Κιβωτό βρίσκονταν τοποθετημένα στα άκρα της δύο χρυσαφένια ομοιώματα Χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικριστά το ένα προς το άλλο και ενωμένα με το ιλαστήριο. Τα Χερουβείμ είχαν ανοιχτές τις φτερούγες τους προς τα πάνω, έτσι που να σκεπάζουν μ' αυτές το ιλαστήριο (Έξοδος 25,10-20. 37,1-9. 38,1-8).
Ο Κύριος φανερωνόταν στο Μωυσή εκεί πάνω από την Κιβωτό, πάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ. Από 'κει του μιλούσε κάθε φορά που ήθελε να του δώσει κάποιες εντολές για τους Ισραηλίτες (Έξοδος 25,21).
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, η παρουσία του Κυρίου γινόταν αντιληπτή ανάμεσα στα Χερουβείμ με μια φωτεινή πηγή φωτός. Η ύπαρξη των Χερουβείμ αποτελούσε αναπαράσταση του ουράνιου θρόνου του Θεού ο οποίος περιστοιχίζεται από αγγελικές δυνάμεις.
Η Κιβωτός της Διαθήκης αποτελούσε το σύμβολο της παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στον λαό του, το Ισραήλ, και επικοινωνούσε μαζί τους, παρέχοντας συγκεκριμένες εντολές και κατευθύνσεις όταν ήταν απαραίτητο.
Κατά την 40ετή περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο η Κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από το λαό και το στράτευμα . Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα κάλυμμα από δέρμα φώκιας και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των Λευιτών που τη μετέφεραν.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Ακόμη μέσα της φυλάσσονταν μία χρυσή στάμνα με το «μάννα» που συλλέχθηκε κατά το ταξίδι των Ισραηλιτών στην έρημο και η ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει θαυματουργικά (Έξοδος 16,32-34). Αυτά πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντος αφαιρέθηκαν, καθώς αναφέρεται ότι δεν υπήρχε τίποτα μέσα στην Κιβωτό εκτός από τις δύο πέτρινες πλάκες (Α' Βασιλειών 8,9)
Στις διηγήσεις για τον Αλέξανδρο υπάρχει αναφορά σε ένα πολύτιμο κιβώτιο.
Ο Μωυσής διατάχθηκε από τον Κύριο να καθαγιάσει την Κιβωτό μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή της με το άγιο έλαιο (Έξοδος 30,23-26).
Η Σκηνή του Μαρτυρίου και η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν χώρος ιερός και απαραβίαστος για όλους τους Ισραηλίτες. Ακόμα και ο Ααρών, αδελφός του Μωυσή και πρώτος Αρχιερέας, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη Σκηνή του Μαρτυρίου όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, παρά μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα του έτους για την τέλεση ενός τυπικού (Λευϊτικό κεφ. 16).
Η ευθύνη για τη μεταφορά της Κιβωτού και των υπόλοιπων ιερών αντικειμένων ανατέθηκε στους Λευίτες (Δευτερονόμιο 10,8) και συγκεκριμένα στην οικογένεια του Καάθ από την φυλή Λευί. Οι ίδιοι ωστόσο δεν έπρεπε να αγγίξουν οτιδήποτε από τα ιερά αντικείμενα, "γιατί θα πέθαιναν" (Αριθμοί 4,2-15).
Γνωρίζουμε ότι όλα τα ιερά αντικείμενα των Ιουδαίων που άρπαξαν οι Βαβυλώνιοι κατακτητές από την Ιερουσαλήμ έφτασαν στα χέρια των Περσών. Ο ίδιος ο βασιλιάς των Περσών Κύρος τα "κληρονόμησε" και έδωσε μέρος αυτών στους Ιουδαίους, όταν τους επέτρεψε να γυρίσουν στην Παλαιστίνη και να ξανακτίσουν την Ιερουσαλήμ και τον Ναό της. Η κιβωτός, αν δεν είχε χαθεί, θα παρέμεινε στα χέρια του Κύρου και των Περσών.
Ο Κύρος δεν ήταν άσχετος με την Ιουδαϊκή θρησκεία. Αν και είχε την κιβωτό στα χέρια του και το ήξερε, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έδινε στους Ιουδαίους. Τους άφηνε να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ περισσότερο για να τους ξεφορτωθεί από την πρωτεύουσα του
όχι για να βρει επιπλέον μπελάδες με μια ακόμα εστία επανάστασης. Αν οι Ιουδαίοι είχαν την κιβωτό το ιερότερο αντικείμενο τους, ίσως να έμπαιναν στον πειρασμό να επιδιώξουν και πάλι την ανεξαρτησία και την αυτονομία τους. Όσο όμως η Κιβωτός βρισκόταν στη διακριτική "φύλαξη" των Περσών οι Πέρσες βασιλιάδες θα είχαν την την Ιερουσαλήμ στο χέρι.
Έτσι η κιβωτός σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, παρέμεινε στα Περσικά ανάκτορα, περιμένοντας τον Αλέξανδρο και τους Έλληνες. Απο τους Ασσύριους στους Βαβυλώνιους. Απο τους Βαβυλώνιους στους Μήδους. Απο τους Μήδους στους Πέρσες...στον Αλέξανδρο, που έστειλε ότι μπορούσε απο τον θησαυρό εκείνο πίσω στην Έλλάδα. Ένα μέρος πήγε στα θρησκευτικά αναθήματα στους Δελφούς και άλλους ιερούς τόπους. Ένα άλλο μέρος, όσα μπορούσαν να αναγνωριστούν ώς λάφυρα που πήραν οι Πέρσες απο ελληνικές πόλεις, επιστράφηκε στους ιδιοκτήτες του. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος απο το θησαυρό του Δαρείου κατέληξε στην Πέλλα.
Ο Ραββίνος Μορντεχάϊ Ι.Φριζής μιλάει για την κιβωτό της Διαθήκης
taxidixoristaftotita.blogspot.gr
Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ
Η Σκηνή του Μαρτυρίου και η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν χώρος ιερός και απαραβίαστος για όλους τους Ισραηλίτες. Ακόμα και ο Ααρών, αδελφός του Μωυσή και πρώτος Αρχιερέας, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη Σκηνή του Μαρτυρίου όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, παρά μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα του έτους για την τέλεση ενός τυπικού (Λευϊτικό κεφ. 16).
Η ευθύνη για τη μεταφορά της Κιβωτού και των υπόλοιπων ιερών αντικειμένων ανατέθηκε στους Λευίτες (Δευτερονόμιο 10,8) και συγκεκριμένα στην οικογένεια του Καάθ από την φυλή Λευί. Οι ίδιοι ωστόσο δεν έπρεπε να αγγίξουν οτιδήποτε από τα ιερά αντικείμενα, "γιατί θα πέθαιναν" (Αριθμοί 4,2-15).
Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο Πλούταρχος γράφει (Αλέξανδρος 26, 1) ότι έφεραν ένα πολύτιμο "κιβώτιο" στον Αλέξανδρο που βρέθηκε στις αποσκευές του Δαρείου. Όσοι το είδαν αναρωτήθηκαν τι άραγε θα ήταν άξιο να φυλαχτεί εκεί μέσα και ο Αλέξανδρος είπε ότι μόνο το βιβλίο της Ιλιάδας θα άξιζε τέτοια τιμή. Να ήταν άραγε η κιβωτός της Διαθήκης ;
Γνωρίζουμε ότι όλα τα ιερά αντικείμενα των Ιουδαίων που άρπαξαν οι Βαβυλώνιοι κατακτητές από την Ιερουσαλήμ έφτασαν στα χέρια των Περσών. Ο ίδιος ο βασιλιάς των Περσών Κύρος τα "κληρονόμησε" και έδωσε μέρος αυτών στους Ιουδαίους, όταν τους επέτρεψε να γυρίσουν στην Παλαιστίνη και να ξανακτίσουν την Ιερουσαλήμ και τον Ναό της. Η κιβωτός, αν δεν είχε χαθεί, θα παρέμεινε στα χέρια του Κύρου και των Περσών.
Ο Κύρος δεν ήταν άσχετος με την Ιουδαϊκή θρησκεία. Αν και είχε την κιβωτό στα χέρια του και το ήξερε, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έδινε στους Ιουδαίους. Τους άφηνε να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ περισσότερο για να τους ξεφορτωθεί από την πρωτεύουσα του
όχι για να βρει επιπλέον μπελάδες με μια ακόμα εστία επανάστασης. Αν οι Ιουδαίοι είχαν την κιβωτό το ιερότερο αντικείμενο τους, ίσως να έμπαιναν στον πειρασμό να επιδιώξουν και πάλι την ανεξαρτησία και την αυτονομία τους. Όσο όμως η Κιβωτός βρισκόταν στη διακριτική "φύλαξη" των Περσών οι Πέρσες βασιλιάδες θα είχαν την την Ιερουσαλήμ στο χέρι.
Έτσι η κιβωτός σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, παρέμεινε στα Περσικά ανάκτορα, περιμένοντας τον Αλέξανδρο και τους Έλληνες. Απο τους Ασσύριους στους Βαβυλώνιους. Απο τους Βαβυλώνιους στους Μήδους. Απο τους Μήδους στους Πέρσες...στον Αλέξανδρο, που έστειλε ότι μπορούσε απο τον θησαυρό εκείνο πίσω στην Έλλάδα. Ένα μέρος πήγε στα θρησκευτικά αναθήματα στους Δελφούς και άλλους ιερούς τόπους. Ένα άλλο μέρος, όσα μπορούσαν να αναγνωριστούν ώς λάφυρα που πήραν οι Πέρσες απο ελληνικές πόλεις, επιστράφηκε στους ιδιοκτήτες του. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος απο το θησαυρό του Δαρείου κατέληξε στην Πέλλα.
Ο Ραββίνος Μορντεχάϊ Ι.Φριζής μιλάει για την κιβωτό της Διαθήκης
Πριν λίγο καιρό διέρρευσαν πληροφορίες για την "κιβωτό του Γαβριήλ" λεπτομέρειες εδώ αναρωτιόμαστε μήπως ήρθε ο καιρός να βρεθούν οι δύο υπάρχουσες κιβωτοί?
Στο Δευτερονόμιο (10,1-5) αναφέρεται η κατασκευή μιας προσωρινής Κιβωτού από ξύλο ακακίας, όπου ο Μωυσής αποθήκευσε προσωρινά τις πέτρινες πλάκες με τις Δέκα Εντολές.
Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε λίγους μήνες αργότερα όπου και τοποθετήθηκαν τελικά και οι πέτρινες πλάκες.
Και πάλι τονίζουμε πως το ιστολόγιο taxidixoristaftotita.blogspot.gr κρατά μεγάλη επιφυλακτικότητα καθώς το θέμα είναι άκρως σοβαρό.
taxidixoristaftotita.blogspot.gr
