Το παρόν άρθρο γράφεται, λόγω της υπερ-παραπληροφόρησης που επικρατεί επάνω στο θέμα, για να γίνει κατανοητό σε όλους, ότι ο "Πολέμαρχος του Θεού" δεν έχει καμία σχέση με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Πριν αρχίσουμε, να ξεκαθαρίσουμε, ότι πριν τον Δημοσθένη Λιακόπουλο ποτέ κανείς δεν είχε μιλήσει για "Πολέμαρχο του Θεού". Το όνομα "Πολέμαρχος του Θεού" το έδωσε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, καθώς εκείνος ήταν που έκανε γνωστή την ύπαρξη αυτού του πολυσύνθετου όντος, που πολεμά υπέρ της του Θεού δόξης.
Ο Πολέμαρχος του Θεού είναι πάντα ντυμένος στα μαύρα, Στην στολή που φοράει φέρει πάνω του κεφαλαία λάμβδα (Λ) -το πανάρχαιο σύμβολο του τριαδικού Θεού- στο μέτωπο φέρει κόκκινο πύρινο σταυρό και είναι ζωσμένος πάντα με το θεϊκό κυρτό σπαθί, τύπου τάτσι.
Αυτό το όν επεμβαίνει μόνο σε υπερβολικά επικίνδυνες καταστάσεις για την ανθρωπότητα.
H ιστορία του σπαθιού, το οποίο φέρει πάντα πάνω του, χάνεται μέσα στο χρόνο. Φυλασσόταν μέχρι πρόσφατα στο Μανταμάδο Λέσβου, στο Μοναστήρι των Ταξιαρχών. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη Λιακόπουλο το σπαθί έχει φύγει πλέον και αυτό που έχει μείνει εκεί, δεν είναι παρά το "κουφάρι" του. Το πραγματικό σπαθί το πήρε ο Πολέμαρχος, λόγω της ανυπακοής των ιερέων του ναού, για πολλοστή φορά, στο πρόσταγμα που ήθελε, το σπαθί να είναι μόνο του, χωρίς τίποτα άλλο δίπλα του.
Ας κάνουμε όμως μια μικρή αναδρομή . Η Ιστορία ξεκινάει στο χωριό Μανταμάδο στη Λέσβο, στο Μοναστήρι των Ταξιαρχών, περί το 1100 μ.Χ. την εποχή δηλαδή, που σ' όλο το Αιγαίο κυριαρχούσαν και λεηλατούσαν τα παράλια του οι Σαρακηνοί πειρατές. O ιερός αυτός χώρος ήταν ανδρικό Μοναστήρι, προς τιμήν των Αρχαγγέλων. Ο αρχηγός της μεγαλύτερης πειρατικής ομάδας ήταν ο Σιρχάν.
Ο Σιρχάν, ο αρχηγός των πειρατών, σύμφωνα με τον θρύλο θέλησε να αποκτήσει κάτι, που υπήρχε στο μοναστήρι. Λέγεται ότι ήθελε το χρυσό δισκοπότηρο, από το οποίο κοινωνούσαν οι μοναχοί, για να πίνει με αυτό το κρασί του.
Σύμφωνα με τον Δημοσθένη Λιακόπουλο όμως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Το δισκοπότηρο που είχαν οι μοναχοί δεν ήταν χρυσό, ήταν πήλινο, αλλά δεν ήταν ένα απλό δισκοπότηρο, ήταν Το Άγιο Δισκοπότηρο, που ο Χριστός χρησιμοποίησε στον μυστικό δείπνο για να κοινωνήσει τους μαθητές Του. Ο ίδιος ο σατανάς, ο αρχάγγελος του σκότους Σαμάελ, έβαλε τον Σιρχάν, να πάρει το Άγιο Δισκοπότηρο και να το παραδώσει στον Βάαλ. Αυτό όμως δεν είχε εξουσία να το κάνει και το γνώριζε, ότι του έχει απαγορευτεί η εφαρμογή του σχεδίου αυτού. Εκείνος δεν υπάκουσε στην απαγόρευση και θέλησε να το κάνει.
Τότε στάλθηκε ο Πολέμαρχος του Θεού, για να πάρει το δισκοπότηρο. Αυτό δικαιολογεί και το γιατί υπήρξε παρέμβαση ειδικά στο μοναστήρι στο Λεσβάδο, ενώ έχουν ληστευθεί και καταστραφεί εκατοντάδες μοναστήρια.
Σύμφωνα με το θρύλο όρμησαν οι κουρσάροι του Σιρχάν μέσα στο μοναστήρι, όπου σκότωσαν όλους τους μοναχούς. Ο μόνος που γλίτωσε ήταν ένας δόκιμος μοναχός, που βοηθούσε τον ηγούμενο μέσα στο ιερό. Όταν οι κουρσάροι μπήκαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία, ο Γαβριήλ, που είναι και το όνομα που σώζει η παράδοση για τον δόκιμο μοναχό, βγήκε από το στενό παραθύρι του ιερού και σκαρφάλωσε στη στέγη. Από εκεί άκουγε τους βαρβάρους που σκότωναν, κατέστρεφαν και βεβήλωναν μέσα στον ναό.
Κάποια στιγμή βγήκαν από τον ναό τρέχοντας και έφυγαν προς το λημέρι τους.
Τότε εμφανίστηκε πάνω στη στέγη, μπροστά στον έκπληκτο Γαβριήλ, ένας μασκοφορεμένος πολεμιστής, με ένα αστραφτερό κυρτό σπαθί στο χέρι. Σαν σίφουνας πέρασε από μπροστά του και χάθηκε από εκεί που έφυγαν οι κουρσάροι.
Όπως και να έχει, ο Γαβριήλ έτρεξε και ειδοποίησε στη διπλανή πόλη στον Στένακα, από τον οποίο ξεκίνησαν, περίπου πενήντα ιππείς, για να κυνηγήσουν τους κουρσάρους. Οι ιππείς, πράγματι βρήκαν τους κουρσάρους, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν τίποτε, αφού όλοι οι κουρσάροι ήταν νεκροί και σκοτώθηκαν όλοι, με μια σπαθιά από ένα σπαθί σαν ξυράφι.
Η σπαθιά άρχιζε από την κοιλιακή χώρα και έφθανε ως το σαγόνι κόβοντας τους στα δυο. Εντύπωση έκανε, και γι' αυτό και διασώθηκε η πληροφορία, το ότι το χτύπημα ήταν σαν να έγινε με ένα τεράστιο ξυράφι. Λεπτό, ακριβές και ίδιο σε όλους.
Ο Γαβριήλ εν τω μεταξύ πήρε χώμα σε μια λεκάνη και σε μια άλλη, μάζεψε, σε μια μακάβρια ενέργεια, με σπόγγο, το αίμα των 18 σκοτωμένων μοναχών. Έκανε πηλό και μ΄ αυτόν έπλασε την ανάγλυφη εικόνα του πολεμιστή, που εμφανίστηκε μπροστά του.
Η εικόνα που έκανε ο Γαβριήλ, υπάρχει σήμερα στον Μανταμάδο, στον ναό των Ταξιαρχών. Την εικόνα του Πολέμαρχου του Θεού, μέσα στην άγνοια τους, πολλοί την λένε εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, διότι λένε ότι ο μαυροφορεμένος πολεμιστής που εμφανίστηκε ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Ξεχνούν όμως, ότι οι αρχάγγελοι καταρχάς είναι ασώματοι και όταν παρεμβαίνουν, δεν παίρνουν την μορφή μαυροφορεμένων Σινόμπι, ούτε φέρουν γιαπωνέζικα σπαθιά.
Συνοπτικά να πούμε, πώς αφού έγινε αυτή η εικόνα, μετά από πολλά χρόνια ο Πολέμαρχος του Θεού εμφανίστηκε σε έναν Έλληνα, σε ένα ξενοδοχείο της Γερμανίας, του παρέδωσε το ιερό σπαθί ,του είπε που θα το πάει και που ακριβώς θα τοποθετηθεί και αμέσως εξαφανίστηκε.
Ο άνθρωπος αυτός πήγε στην Μυτιλήνη, στο μοναστήρι των ταξιαρχών και έφερε το σπαθί στον ιερέα του ναού, ζητώντας να τοποθετηθεί πίσω απο το γυαλί μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα, που είχε κάνει ο Γαβριήλ το 1100 μ.Χ περίπου. Ο ιερέας του ναού μη ξέρωντας τι κρατάει , ήταν αρνητικός σε αυτό και δεν ήθελε να το βάλει στην εικόνα, λέγοντας πως βουδιστικά σπαθιά δεν έχουν θέση σε ορθόδοξο χριστιανικό ναό. Και τότε όπως υπάρχει σε καταγεγραμμένη ηχητική μαρτυρία σε βίντεο, αλλά και όπως ο ίδιος ο ιερέας του ναού (Παπα-χρήστος) λέει, το σπαθί έφυγε απ τα χέρια του ιερέα και μπήκε μόνο του πίσω από το γυαλί της εικόνας .
Εκεί βρισκόταν έως τις 27.09.15 οπότε και ο Πολέμαρχος το πήρε και δεν θα το ξαναεπιστρέψει ποτέ πιά.
Ο Αρχάγγελος Μιχαέλ είναι ένα ασώματο ενεργειακό όν, ο Πολέμαρχος του Θεού είναι ένα ενσώματο όν. Εννοείτε, πως δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, το επαναλαμβάνω να γίνει σαφές σε όλους και όλες, γιατί πολλοί εν αγνοία τους (;) επιμένουν, στο οτι είναι το ίδιο πρόσωπο.
Επίσης, οποιαδήποτε πληροφορία για τον Πολέμαρχο του Θεού ερχόταν, έρχεται και θα έρχεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ απο τον Δημοσθένη Λιακόπουλο.
Μην πιστεύετε κανέναν άλλον, οτι ξέρει για τον Πολέμαρχο πράγματα κτλ. Ο Δημοσθένης Λιακόπουλος είναι ο μόνος που μίλησε γι' αυτόν και ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι όσοι λένε πως δήθεν ξέρουν πράγματα για τον Πολέμαρχο, λένε ψέματα και διαπράττουν ασύλληπτα χοντρό σφάλμα.
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ
prisonplanet.gr
Πριν αρχίσουμε, να ξεκαθαρίσουμε, ότι πριν τον Δημοσθένη Λιακόπουλο ποτέ κανείς δεν είχε μιλήσει για "Πολέμαρχο του Θεού". Το όνομα "Πολέμαρχος του Θεού" το έδωσε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, καθώς εκείνος ήταν που έκανε γνωστή την ύπαρξη αυτού του πολυσύνθετου όντος, που πολεμά υπέρ της του Θεού δόξης.
Ο Πολέμαρχος του Θεού είναι πάντα ντυμένος στα μαύρα, Στην στολή που φοράει φέρει πάνω του κεφαλαία λάμβδα (Λ) -το πανάρχαιο σύμβολο του τριαδικού Θεού- στο μέτωπο φέρει κόκκινο πύρινο σταυρό και είναι ζωσμένος πάντα με το θεϊκό κυρτό σπαθί, τύπου τάτσι.
Αυτό το όν επεμβαίνει μόνο σε υπερβολικά επικίνδυνες καταστάσεις για την ανθρωπότητα.
H ιστορία του σπαθιού, το οποίο φέρει πάντα πάνω του, χάνεται μέσα στο χρόνο. Φυλασσόταν μέχρι πρόσφατα στο Μανταμάδο Λέσβου, στο Μοναστήρι των Ταξιαρχών. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη Λιακόπουλο το σπαθί έχει φύγει πλέον και αυτό που έχει μείνει εκεί, δεν είναι παρά το "κουφάρι" του. Το πραγματικό σπαθί το πήρε ο Πολέμαρχος, λόγω της ανυπακοής των ιερέων του ναού, για πολλοστή φορά, στο πρόσταγμα που ήθελε, το σπαθί να είναι μόνο του, χωρίς τίποτα άλλο δίπλα του.
Ας κάνουμε όμως μια μικρή αναδρομή . Η Ιστορία ξεκινάει στο χωριό Μανταμάδο στη Λέσβο, στο Μοναστήρι των Ταξιαρχών, περί το 1100 μ.Χ. την εποχή δηλαδή, που σ' όλο το Αιγαίο κυριαρχούσαν και λεηλατούσαν τα παράλια του οι Σαρακηνοί πειρατές. O ιερός αυτός χώρος ήταν ανδρικό Μοναστήρι, προς τιμήν των Αρχαγγέλων. Ο αρχηγός της μεγαλύτερης πειρατικής ομάδας ήταν ο Σιρχάν.
Ο Σιρχάν, ο αρχηγός των πειρατών, σύμφωνα με τον θρύλο θέλησε να αποκτήσει κάτι, που υπήρχε στο μοναστήρι. Λέγεται ότι ήθελε το χρυσό δισκοπότηρο, από το οποίο κοινωνούσαν οι μοναχοί, για να πίνει με αυτό το κρασί του.
Σύμφωνα με τον Δημοσθένη Λιακόπουλο όμως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Το δισκοπότηρο που είχαν οι μοναχοί δεν ήταν χρυσό, ήταν πήλινο, αλλά δεν ήταν ένα απλό δισκοπότηρο, ήταν Το Άγιο Δισκοπότηρο, που ο Χριστός χρησιμοποίησε στον μυστικό δείπνο για να κοινωνήσει τους μαθητές Του. Ο ίδιος ο σατανάς, ο αρχάγγελος του σκότους Σαμάελ, έβαλε τον Σιρχάν, να πάρει το Άγιο Δισκοπότηρο και να το παραδώσει στον Βάαλ. Αυτό όμως δεν είχε εξουσία να το κάνει και το γνώριζε, ότι του έχει απαγορευτεί η εφαρμογή του σχεδίου αυτού. Εκείνος δεν υπάκουσε στην απαγόρευση και θέλησε να το κάνει.
Τότε στάλθηκε ο Πολέμαρχος του Θεού, για να πάρει το δισκοπότηρο. Αυτό δικαιολογεί και το γιατί υπήρξε παρέμβαση ειδικά στο μοναστήρι στο Λεσβάδο, ενώ έχουν ληστευθεί και καταστραφεί εκατοντάδες μοναστήρια.
Σύμφωνα με το θρύλο όρμησαν οι κουρσάροι του Σιρχάν μέσα στο μοναστήρι, όπου σκότωσαν όλους τους μοναχούς. Ο μόνος που γλίτωσε ήταν ένας δόκιμος μοναχός, που βοηθούσε τον ηγούμενο μέσα στο ιερό. Όταν οι κουρσάροι μπήκαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία, ο Γαβριήλ, που είναι και το όνομα που σώζει η παράδοση για τον δόκιμο μοναχό, βγήκε από το στενό παραθύρι του ιερού και σκαρφάλωσε στη στέγη. Από εκεί άκουγε τους βαρβάρους που σκότωναν, κατέστρεφαν και βεβήλωναν μέσα στον ναό.
Κάποια στιγμή βγήκαν από τον ναό τρέχοντας και έφυγαν προς το λημέρι τους.
Τότε εμφανίστηκε πάνω στη στέγη, μπροστά στον έκπληκτο Γαβριήλ, ένας μασκοφορεμένος πολεμιστής, με ένα αστραφτερό κυρτό σπαθί στο χέρι. Σαν σίφουνας πέρασε από μπροστά του και χάθηκε από εκεί που έφυγαν οι κουρσάροι.
Όπως και να έχει, ο Γαβριήλ έτρεξε και ειδοποίησε στη διπλανή πόλη στον Στένακα, από τον οποίο ξεκίνησαν, περίπου πενήντα ιππείς, για να κυνηγήσουν τους κουρσάρους. Οι ιππείς, πράγματι βρήκαν τους κουρσάρους, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν τίποτε, αφού όλοι οι κουρσάροι ήταν νεκροί και σκοτώθηκαν όλοι, με μια σπαθιά από ένα σπαθί σαν ξυράφι.
Η σπαθιά άρχιζε από την κοιλιακή χώρα και έφθανε ως το σαγόνι κόβοντας τους στα δυο. Εντύπωση έκανε, και γι' αυτό και διασώθηκε η πληροφορία, το ότι το χτύπημα ήταν σαν να έγινε με ένα τεράστιο ξυράφι. Λεπτό, ακριβές και ίδιο σε όλους.
Ο Γαβριήλ εν τω μεταξύ πήρε χώμα σε μια λεκάνη και σε μια άλλη, μάζεψε, σε μια μακάβρια ενέργεια, με σπόγγο, το αίμα των 18 σκοτωμένων μοναχών. Έκανε πηλό και μ΄ αυτόν έπλασε την ανάγλυφη εικόνα του πολεμιστή, που εμφανίστηκε μπροστά του.
Η εικόνα που έκανε ο Γαβριήλ, υπάρχει σήμερα στον Μανταμάδο, στον ναό των Ταξιαρχών. Την εικόνα του Πολέμαρχου του Θεού, μέσα στην άγνοια τους, πολλοί την λένε εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, διότι λένε ότι ο μαυροφορεμένος πολεμιστής που εμφανίστηκε ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Ξεχνούν όμως, ότι οι αρχάγγελοι καταρχάς είναι ασώματοι και όταν παρεμβαίνουν, δεν παίρνουν την μορφή μαυροφορεμένων Σινόμπι, ούτε φέρουν γιαπωνέζικα σπαθιά.
Συνοπτικά να πούμε, πώς αφού έγινε αυτή η εικόνα, μετά από πολλά χρόνια ο Πολέμαρχος του Θεού εμφανίστηκε σε έναν Έλληνα, σε ένα ξενοδοχείο της Γερμανίας, του παρέδωσε το ιερό σπαθί ,του είπε που θα το πάει και που ακριβώς θα τοποθετηθεί και αμέσως εξαφανίστηκε.
Ο άνθρωπος αυτός πήγε στην Μυτιλήνη, στο μοναστήρι των ταξιαρχών και έφερε το σπαθί στον ιερέα του ναού, ζητώντας να τοποθετηθεί πίσω απο το γυαλί μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα, που είχε κάνει ο Γαβριήλ το 1100 μ.Χ περίπου. Ο ιερέας του ναού μη ξέρωντας τι κρατάει , ήταν αρνητικός σε αυτό και δεν ήθελε να το βάλει στην εικόνα, λέγοντας πως βουδιστικά σπαθιά δεν έχουν θέση σε ορθόδοξο χριστιανικό ναό. Και τότε όπως υπάρχει σε καταγεγραμμένη ηχητική μαρτυρία σε βίντεο, αλλά και όπως ο ίδιος ο ιερέας του ναού (Παπα-χρήστος) λέει, το σπαθί έφυγε απ τα χέρια του ιερέα και μπήκε μόνο του πίσω από το γυαλί της εικόνας .
Εκεί βρισκόταν έως τις 27.09.15 οπότε και ο Πολέμαρχος το πήρε και δεν θα το ξαναεπιστρέψει ποτέ πιά.
Ο Αρχάγγελος Μιχαέλ είναι ένα ασώματο ενεργειακό όν, ο Πολέμαρχος του Θεού είναι ένα ενσώματο όν. Εννοείτε, πως δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, το επαναλαμβάνω να γίνει σαφές σε όλους και όλες, γιατί πολλοί εν αγνοία τους (;) επιμένουν, στο οτι είναι το ίδιο πρόσωπο.
Επίσης, οποιαδήποτε πληροφορία για τον Πολέμαρχο του Θεού ερχόταν, έρχεται και θα έρχεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ απο τον Δημοσθένη Λιακόπουλο.
Μην πιστεύετε κανέναν άλλον, οτι ξέρει για τον Πολέμαρχο πράγματα κτλ. Ο Δημοσθένης Λιακόπουλος είναι ο μόνος που μίλησε γι' αυτόν και ο ίδιος έχει τονίσει επανειλημμένως, ότι όσοι λένε πως δήθεν ξέρουν πράγματα για τον Πολέμαρχο, λένε ψέματα και διαπράττουν ασύλληπτα χοντρό σφάλμα.
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ
prisonplanet.gr