«TO MIKΡΟΝ ΠΟΙΜΝΙΟΝ» ... «ΛΥΧΝΟΥΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΥΣ», ΠΡΟΣΔΟΚΩΝΤΕΣ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΚΥΡΙΟΝ!!!

Όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία που έρχονται στο φως, δεν θα πρέπει να περιμένουμε μία επίσημη διακήρυξη της ενώσεως των «εκκλησιών», διότι ένωσις έχει γίνει προ πολλού και τούτο φαίνεται αρκούντως πλέον. Εκείνο που διενεργείται τώρα τεχνηέντως είναι μία σταδιακή αποκάλυψις των εν κρυπτώ συμφωνηθέντων, ώστε το υγιές σώμα να συνηθίζει, να μην αντιδράσει και επαναστατήσει, αλλά να δεχτεί το δηλητήριο κλιμακωτά, κατά δόσεις, μέχρι πλήρους αποδοχής και «καταπόσεως». Η επικοινωνιακή επιστήμη με όργανα τα Μ.Μ.Ε. είναι επιστρατευμένη και προσφέρει στο σημείο αυτό άριστα τις υπηρεσίες της.

Πράγματι η στρατηγική αυτή επιτυγχάνει και αποδίδει, μάλιστα στον εκτός της Εκκλησίας κόσμο (τους ετερόδοξους, τους ετεροθρήσκους και τους ειδωλολάτρες). Και οι κατ΄όνομα όμως ορθόδοξοι χριστιανοί (αυτοί που δεν εκκλησιάζονται τακτικά και δεν μετέχουν στην θεία λατρεία, που δεν τιμούν Κυριακές και εορτές και αργίες, που δεν τρέφονται με τα θεία μυστήρια, που δεν τηρούν εντολές και νηστείες, που δεν μελετούν Γραφές, που δεν διαβάζουν βίους Αγίων, που δεν ξέρουν στοιχειώδη εκκλησιαστική ιστορία, που δεν έχουν μάθει για συνόδους και δόγματα και ιερούς κανόνες, αλλά «συσχηματίζονται τω αιώνι τούτω» (Ρωμ 12,2)), και αυτοί δυστυχώς επηρεάζονται, αποκοιμίζονται, γίνονται «ποταμοφόρητοι» (Απ. 12,15). Βλέπουν διαρκώς τηλεόραση κι ακούνε κάθε ώρα δελτία ειδήσεων, κι από κει διαμορφώνουν γνώμη, συνείδηση, στάση.

Όσοι όμως μετέχουν εν συνειδήσει και επιγνώσει στη ζωή της Εκκλησίας, αυτοί μένουν «αψέκαστοι» απ’ το φαρμάκι, απότιστοι απ’ το «τρελό νερό». Αυτοί διατηρούν τα αισθητήρια της πίστεως υγιή, διασώζουν τα κριτήρια της αληθείας ακέραια. Σ’ αυτούς λειτουργεί το «χρίσμα από του αγίου», που θέλει η Καινή Διαθήκη (Α’ Ιω. 2,20). Αυτοί διακρίνουν, βλέπουν «τα σημεία των καιρών» (Ματθ. 16,3), αντιλαμβάνονται από μακριά τους ψευδοπροφήτες και της πλάνες τους. Αυτοί είναι «το μικρόν ποίμνιον». Αγρυπνούν με «τας οσφύς περιεζωσμένας» και τους «λύχνους καιομένους», προσδοκώντες τον ερχόμενον Κύριον, «πότε αναλύσει εκ των γάμων» (Λουκ. 12,32,35-36).

Μπορεί βέβαια για τους ισχυρούς της ημέρας να υπάρχουν σχέδια, συμφωνίες, υπογραφές, τετελεσμένα. Το σώμα όμως της Εκκλησίας, του ευλαβούς κλήρου και του πιστού λαού, αυτά δεν τα γνωρίζει· τα αγνοεί, κι όταν τα πληροφορείται δεν συμφωνεί, και συνεπώς δεν δεσμεύεται· όπως έγινε και τότε, με τις αποφάσεις της Φεράρρας- Φλωρεντίας.

Εν τω μεταξύ όμως οι πιστοί ταλαιπωρούνται, οι μοναχοί στενάζουν και οι ορθοτομούντες ποιμένες πάσχουν. Δοκιμάζονται βλέποντας την ασέβεια να αποθρασύνεται, την καινοτομία να κορυφώνεται, και την πλάνη να εξαπατά, να αιχμαλωτίζει, να σύρει στην απώλεια. Νιώθουν έντονα τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου «Ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει» (P.G. 37,153). Φθάνουν σε όρια αντοχής. Λοιπόν, μας ξέχασε ο Θεός;

Τα πάντα βλέπει ο Παντεπόπτης, τίποτε δεν του διαφεύγει, και θα κάνει την επέμβασή Του όπως Εκείνος γνωρίζει και όταν ο καιρός πληρωθεί.
Εμείς, ο ταπεινός κλήρος και ο απλός λαός, τι πρέπει τώρα να κάνουμε;
Πρώτα απ’ όλα να μετανοούμε, να εξομολογούμεθα, ν’ αγωνιζώμεθα να καθαρθούμε, για να γίνουμε άξιοι του θείου ελέους – διότι τώρα δεν είμεθα. Πολλοί από εμάς σέρνουν πίσω τος «βαρύδια». Γι αυτό «οίος ο λαός τοιούτοι και οι άρχοντες».
Έπειτα να προσευχόμεθα και για την Εκκλησία· να στείλει ο Χριστός καλούς ποιμένες, να οδηγήσουν την ποίμνη εις οδούς σωτηρίας. Και όταν ο Χριστός τους στέλλει, εμείς να γινόμεθα έτοιμοι να τους υπακούσουμε. Δεν είμεθα φαίνεται ακόμη άξιοι για τέτοιους ποιμένες, γενναίους και έτοιμους για τα μεγάλα διαβήματα. Απόδειξις ότι, όταν τους στέλλει ο Κύριος, εμείς τους λιθοβολούμε. Ο όσιος Φιλόθεος της Πάρου έλεγε, ότι δεν είναι δυνατόν ο Θεός ν’ αφήσει αβοήθητο τον λαό Του, εάν ο λαός πειθαρχεί με ζήλο και προθυμία εις Αυτόν.

Από εκεί λοιπόν θα αρχίσουμε, από την επιστροφή μας στον Κύριο. Και να κάνουμε μεγάλη υπομονή, μάλλον πολλές υπομονές. «Ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού» (Ρωμ. 9,16). Αυτό να ζητούμε· το έλεός σου Κύριε! Όταν έλθει αυτό, όλα λύνονται εν τω άμα. Οι πονηροί αποκαλύπτονται και οι υψηλόφρονες πίπτουν σαν τα φύλλα. Όταν το μυρμήγκι βγάζει φτερά, πλησιάζει το τέλος του. «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Ας ετοιμαζώμεθα πρεπόντως για την μεγάλη ώρα του Κυρίου, είτε στην προσωπική του ζωή ο καθένας είτε στην εκκλησιαστική μας ζωή ως σώμα του Χριστού.

Σεις δε επίσκοποι, ακούστε τους λογισμούς μας για σας. Παρακαλούμε το Πνεύμα το άγιο να κρατά εντός σας το πυρ Του το άσβεστο. Μη συμβιβάζεσθε με τη μετριότητα των εγκοσμίων· διατηρείτε το ύψος και το απόλυτον του ουρανού και της αιωνιότητος. Μην υπολογίζετε την δύναμη αρχόντων του κόσμου τούτου των καταργουμένων, μήτε εκκλησιαστικών ηγεμόνων ηρνημένων την δύναμιν της ευσεβείας· κραταιωθείτε τη δυνάμη που σας εδόθη κατά την επιφοίτησιν την ημέρα της Πεντηκοστής σας. Μην φοβηθείτε τον φθόνο του αντιδίκου· στηρίξατε το θάρρος σας επάνω στην αγάπη του δι’ ημάς σταυρωθέντος και αναστάντος και δόντος την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων. Μην αντιγράφετε πρότυπα χαμηλά και σχήματα παρερχόμενα· αφοράτε εις τον της πίστεως Αρχηγόν και τελειωτήν, στους θεόπτας προφήτας, στους υπηρέτες του λόγου πανσόφους αλιείς, στα πάγχρυσα στόματα των αγίων πατέρων, στο σθένος των ομολογητών. Δεν είσθε ούτε λίγοι ούτε αδύναμοι. Είσθε αρκετοί και διαθέτετε το αμάχητον σθένος της του Πνεύματος χάριτος. Μπορείτε λοιπόν ν’ ανταποκριθείτε στο κάλεσμα των καιρών. Τολμήσατε, τολμήσατε, και θα ιδήτε την δύναμιν του Κυρίου!

Μην αυταπατώμεθα· η άθεσμος ένωσις έχει ήδη γίνει. Μην περιμένουμε να διακηρυχθεί επισήμως. Εάν όλοι, κλήρος και λαός, φανούμε άξιοι της κλήσεώς μας, ο Θεός δεν θ’ αργήσει· θα ποιήσει ίνα απογυμνωθεί η πονηρία, να στηλιτευθεί η σκευωρία, να φραγεί παν στόμα λαλούντων άδικα, και να ασφαλισθεί η ποίμνη του Χριστού που περιμένει στήριγμα.
ΠΗΓΗ: Απόσπασμα από το περιοδικό «χριστιανική σπίθα», Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2014, αρ. φύλ. 730, σελ. 1,2.

ΠΗΓΉ